Konstanty Stecki (botanik)

---

Życiorys

Konstanty Stecki (1847–1900) był synem lekarza, również noszącego imię Konstanty, oraz Marii z Ponikwickich. Rodzina Steckich posiadała majątek ziemski w Klukowiczach, znajdującym się w pobliżu Wysokiego Litewskiego. Dziadek Konstantego, Jan Stecki (1813-1903), dożył sędziwego wieku 90 lat. Ciekawe jest również to, że jednym z jego synów był Konstanty Stecki (1917–1996), który odniósł sukcesy jako pisarz, natomiast jego brat stryjeczny, Jan Stecki (1871–1954), był aktywnym politykiem i ministrem w rządach rady regencyjnej.

Ukończenie studiów na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1907 roku otworzyło przed nim nowe możliwości. Od roku 1919 rozpoczął współpracę z Komisją Fizjograficzną Polskiej Akademii Umiejętności. W latach 1923–1950 pełnił funkcję kierownika Katedry Botaniki Leśnej oraz Botaniki Ogólnej na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie w 1925 roku uzyskał prestiżowy tytuł profesora.

Po 1950 roku pracował jako wykładowca w Wyższej Szkole Rolniczej. Był również jednym z założycieli parku dendrologicznego w Poznaniu, w okolicy Sołacza. W okresie 1931-1932 oraz 1946-1953 pełnił rolę przewodniczącego poznańskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Botanicznego, a od 1961 roku cieszył się tytułem członka honorowego tego towarzystwa. Dodatkowo, należał do Polskiego Towarzystwa Leśnego, Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika oraz Towarzystwa Tatrzańskiego.

W ciągu swojej kariery prowadził szczegółowe badania nad florą Karpat, Wielkopolski oraz Pomorza. Był również autorem podziału Polski na strefy przyrodniczo-leśne oraz aktywnym działaczem na rzecz ochrony przyrody. W 1968 roku stworzył monografię poświęconą Tatom. Jego życie zakończyło się na cmentarzu parafialnym św. Jana Vianneya w Poznaniu, gdzie spoczęły jego prochy.

---

Oceń: Konstanty Stecki (botanik)

---