Piotr Kucharski (1896–1940)

Wojsko i służby mundurowe

Piotr Kucharski, którego życie i działalność stanowią ważny rozdział w historii Polski, przyszedł na świat 27 czerwca 1896 roku w Hrubieszowie. Był on kapitanem artylerii w Wojsku Polskim, a jego biografia jest nieodłącznie związana z tragicznymi wydarzeniami II wojny światowej. Kucharski, który miał wiele przed sobą, zginął w brutalny sposób, będąc ofiarą zbrodni katyńskiej, dokonanej w okresie od 4 do 7 kwietnia 1940 roku w Katyniu.

Jego historia to nie tylko chłodne fakty, ale także symbol poświęcenia i oddania sprawie, która była bliska sercu wielu Polaków w tamtym okresie. Przyjrzyjmy się zatem bliżej jego życiu oraz tym, co je naznaczyło.

Życiorys

Piotr Kucharski przyszedł na świat w rodzinie Wincentego oraz Katarzyny z Pawłowskich. W trakcie swojej służby wojskowej był żołnierzem I Korpusu Polskiego z siedzibą w Rosji, a także aktywnym uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. Po pomyślnym ukończeniu 22. klasy Szkoły Podchorążych Piechoty w Warszawie, uzyskał nominację na stopień podporucznika, co miało miejsce 1 sierpnia 1920 roku, zajmując przy tym 55. lokatę. W tym okresie był przydzielony do batalionu zapasowego 63. pułku piechoty.

W latach międzywojennych Kucharski pozostał w służbie wojskowej. W 1923 roku, będąc w randze porucznika z 1 lutego 1921 roku oraz 7. lokatą w korpusie oficerów piechoty, został przydzielony do 42. pułku piechoty. 18 listopada 1923 roku oddelegowano go (bez prawa do wypłaty za przeniesienie służbowe) na dwuletni Kurs Normalny 1923-1925, który odbył się w Oficerskiej Szkole Topografów. Po zdobyciu nowej wiedzy, 1 października 1925 roku, został przydzielony do Wojskowego Instytutu Geograficznego i skierowany do 4. pułku artylerii ciężkiej w celu przeszkolenia.

W grudniu 1926 roku, Piotr Kucharski przeszedł z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów artylerii, zostając oficjalnie wcielony do 4. pułku artylerii ciężkiej. W 1933 roku został przydzielony do dyspozycji inspektora armii gen. Berbeckiego, a jego obowiązki związane były z poznawaniem życia 4. pułku artylerii ciężkiej. W 1935 roku znowu skierowano go do WIG na okres od 14 maja do 30 października, przy czym Wojskowy Instytut Geograficzny pokrył koszty jego delegacji. Następnie pełnił służbę w 1. pułku artylerii najcięższej. W roku 1936, jako absolwent Ost, zyskał prawo do noszenia „znaku naukowego”. Odznaczony stopniem kapitana, mianowanie to miało miejsce 19 marca 1937 roku, a dotyczyło korpusu oficerów artylerii.

W marcu 1939 roku pełnił funkcję adiutanta w 1. pułku artylerii najcięższej. Niestety, podczas wrześniowej kampanii, walcząc w dywizjonie artylerii najcięższej, który został rozwinięty przez 1. pułk artylerii najcięższej, Pełnił ważną rolę w swoim pułku. Podczas walk został wzięty do radzieckiej niewoli. Zgodnie z informacjami z kwietnia 1940 roku, był jeńcem obozu w Kozielsku. Od 3 do 5 kwietnia 1940 roku, przeszedł do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD na podstawie listy wywózkowej bez numeru, w pozycji 20 z 2 kwietnia 1940 r.

Niestety, Piotr Kucharski zginął w katyńskim lesie dzięki działaniom NKWD w dniach od 4 do 7 kwietnia 1940 roku. Proces ekshumacji przeprowadzony przez Niemców w 1943 roku nie umożliwił jego zidentyfikowania. W życiu osobistym był żonaty z Haliną z Zalasów. W 2007 roku, przy decyzji Ministra Obrony Narodowej Aleksandra Szczygło, przyznano mu pośmiertnie awans na stopień majora, co zostało ogłoszone 9 listopada tegoż roku w Warszawie, w czasie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Piotr Kucharski był odznaczonym bohaterem, którego dokonania zostały uhonorowane różnorodnymi medalami i odznaczeniami. Oto lista jego nagród:

  • krzyż walecznych,
  • srebrny krzyż zasługi,
  • medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
  • medal zwycięstwa – 28 czerwca 1930.

Przypisy

  1. a b c d e УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 430.
  2. „Nasze Miasto Inowrocław” (Nr 4 (38)), 01.04.2008 r., s. 5.
  3. StepanS. Rybka, Rocznik oficerski 1939, 2006, s. 175, 758.
  4. „Dziennik Personalny” (R.16, nr 6), 18.04.1935 r., s. 45.
  5. „Dziennik Personalny” (R.14, Nr 8), 28.06.1933 r., s. 142.
  6. „Dziennik Personalny” (R.17, nr 2), 11.11.1936 r., s. 27.
  7. „Dziennik Personalny” (R.11, nr 12), 28.06.1930 r., s. 257.
  8. „Dziennik Personalny” (R.7, nr 53), 16.12.1926 r., s. 439.
  9. „Dziennik Personalny” (R.7, nr 43), 13.10.1926 r., s. 351.
  10. „Dziennik Personalny” (R.6, nr 124), 20.11.1925 r., s. 677.
  11. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1928, s. 412, 479.
  12. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1924, s. 229, 1397.
  13. „Dziennik Personalny” (R.4, nr 74), 26.11.1923 r., s. 690.
  14. Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk., 1923, s. 248, 451.
  15. „Dziennik Personalny” (R.1, nr 34), 08.09.1920 r., s. 809.
  16. JędrzejJ. Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 149.
  17. JędrzejJ. Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 593.
  18. a b Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 321.

Oceń: Piotr Kucharski (1896–1940)

★★★★★
Średnia ocena:4.55 Liczba ocen:11