Włodzimierz Kraszkiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Włodzimierz Kraszkiewicz to postać, której życie ściśle związane jest z historią Wojska Polskiego oraz walką o niepodległość. Urodził się 14 października 1896 roku w Hrubieszowie, a swoje ostatnie lata spędził w Taunton, gdzie zmarł w 1971 roku.

Był on majorem piechoty, a jego działania niepodległościowe doprowadziły do przyznania mu zaszczytnego tytułu kawaler Orderu Virtuti Militari, co świadczy o jego niezwykłej odwadze i poświęceniu dla kraju.

Życiorys

Włodzimierz Kraszkiewicz przyszedł na świat 14 października 1896 roku w Hrubieszowie, który wówczas był miasteczkiem powiatowym w guberni lubelskiej. Pochodził z rodziny rolniczej, a jego rodzicami byli Jan i Marta z Ciesielczuków.

Po zakończeniu szóstej klasy Gimnazjum Państwowego w Hrubieszowie w dniu 30 lipca 1915 roku złożył przysięgę i wstąpił do Legionów Polskich, gdzie został przydzielony do 1. kompanii I batalionu 4 pułku piechoty.

W dniach od 3 lipca do 1 listopada 1919 roku uczył się w klasie 15. Szkoły Podchorążych w Warszawie. 9 grudnia 1919 roku, zdatny do służby wojskowej, został mianowany podporucznikiem w piechocie i przydzielony do 35 pułku piechoty.

12 kwietnia 1927 roku prezydent RP przyznał mu stopień kapitana, datując to na 1 stycznia 1927 roku oraz nadając mu 66. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W tym samym roku przeniesiono go do Kadry Marynarki Wojennej jako instruktora. W listopadzie 1928 roku został przydzielony do baonu podchorążych rezerwy piechoty nr 6a w Rawie Ruskiej na stanowisko instruktora.

W marcu 1931 roku Kraszkiewicz przeszedł do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie został przydzielony do baonu KOP „Ostróg”. W styczniu 1933 roku został odkomenderowany na kurs w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Po zakończeniu kursu wrócił do Ostroga. 4 lutego 1934 roku prezydent RP nadał mu stopień majora w korpusie oficerów piechoty z 42. lokatą.

W marcu 1934 roku oczekiwał na nowy przydział, a w kwietniu tego samego roku przeszedł do 44 pułku piechoty w Równem, gdzie pełnił funkcję dowódcy batalionu. W 1938 roku powierzono mu dowództwo baonu KOP „Żytyń”, na czele którego walczył w trakcie kampanii wrześniowej. Został wzięty do niewoli przez Niemców i przebywał w Oflagu XI A Osterode, Oflagu IV B Königstein oraz Oflagu VII A Murnau.

Po uwolnieniu z niewoli dołączył do 2 Korpusu Polskiego we Włoszech, gdzie objął dowództwo 11 wołyńskiego baonu strzelców. 24 lutego 1947 roku przejął dowództwo 511 Oddziału Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia, który powstał w wyniku połączenia 10 i 11 wołyńskiego baonu strzelców.

Kraszkiewicz był żonaty i miał syna, Mirosława Jana, który urodził się 15 lutego 1926 roku.

Ordery i odznaczenia

Wśród licznych wyróżnień, które Włodzimierz Kraszkiewicz otrzymał za swoje zasługi, należy wymienić kilka szczególnie znaczących odznaczeń, które świadczą o jego oddaniu dla kraju oraz wartości, jakie reprezentował.

  • Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 4519,
  • Krzyż Niepodległości – przyznany 6 czerwca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych – odznaczony dwukrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi,
  • Srebrny Krzyż Zasługi,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 05.01.2023 r.]
  2. Rybka i Stepan 2006, s. 941.
  3. Rybka i Stepan 2006, s. 24.
  4. Kolekcja, s. 5.
  5. Kolekcja, s. 4.
  6. Kolekcja, s. 3.
  7. Kolekcja, s. 1.
  8. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 14 z 05.11.1928 r., s. 355.
  9. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 11 z 07.06.1934 r., s. 181.
  10. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 3 z 26.03.1931 r., s. 120.
  11. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 13 z 20.04.1927 r., s. 122.
  12. Dz. Pers. MSWojsk., Nr 4 z 05.02.1934 r., s. 71.
  13. Lista starszeństwa 1935, s. 33.
  14. Lista starszeństwa 1933, s. 61.
  15. Kronika, s. 157.
  16. Rocznik Oficerski 1932, s. 62.
  17. Rocznik Oficerski 1932, s. 62, 907.
  18. Dz. Rozk. Wojsk. Nr 98 z 28.12.1919 r., poz. 4149.
  19. Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930, jako Szeliński Włodzimierz, s. 444.
  20. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199.
  21. Rybka i Stepan 2006, s. 24, w marcu 1939 zajmował 33. lokatę.
  22. Kolekcja, s. 1.

Oceń: Włodzimierz Kraszkiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:6